LUX SUBURB

<โทมิกายะ・โอกุชิบุยะ>
เนื่องจากเป็นสถานที่ที่คล้ายคลึงกับชิบูยะ ชินจูกุ ฮาราจูกุ และชิโมคิตะซาวะ โทมิกายะจึงกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว และเป็นหนึ่งในสถานที่นอกเมืองที่ฉันชอบที่สุดในโตเกียว ย่านนี้จะเรียงรายไปด้วยคาเฟ่น่ารักๆ ร้านขนมปัง บาร์ ร้านหนังสือ ซูเปอร์มาร์เก็ต และร้านอาหารต่างๆ มากมาย ทำให้คนญี่ปุ่นเรียกสถานที่แห่งนี้ว่า "สุมิยามิสุอิ" หรือ "อยู่ง่าย" นั่นเอง ฉันนึกภาพออกเลยว่าเวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็วแค่ไหนเมื่อคุณได้มาเที่ยวชมในย่านโทมิกายะแห่งนี้

<อาหารกลางวัน: จูบัน-อิจิโคโระ>
ในขณะที่ราเมนส่วนใหญ่ในโตเกียวจะทำมาจากน้ำซุปหมู ที่นี่คุณจะได้ลิ้มลองราเมนที่ทำมาจากน้ำสต็อคไก่ เพียงแค่ซื้อตั๋วราเมนจากเครื่องจำหน่ายตั๋ว ยื่นให้กับพนักงานของอิจิโกโระ และนั่งรอสักครู่ คุณก็จะได้รับประทานราเมนร้อนๆ รสชาติกลมกล่อม เสน่ห์ของอิจิโกโระส่วนหนึ่งอยู่ที่คุณภาพที่เชื่อถือได้ บริการที่รวดเร็ว และสั่งอาหารได้ง่าย ว่าแต่ฉันบอกไปหรือยังว่าที่นี่มีเมนูภาษาอังกฤษด้วยนะ

<อาซาบุจูบัง>
อาซะบุ จูบันเป็นย่านที่เป็นที่นิยมทั้งในหมู่ชาวญี่ปุ่นและชาวต่างชาติ ในช่วงฤดูร้อน ถนนสายหลักจะเรียงรายไปด้วยแผงร้านค้าที่จำหน่ายอาหารและเครื่องดื่มของท้องถิ่น ไม่เพียงแต่คุณจะสามารถหาซื้อวัตถุดิบของอาหารตะวันตกได้จากที่นี่เท่านั้น แต่ยังสามารถหาซื้อขนมขบเคี้ยวของญี่ปุ่นอย่างเซ็นเบ้ (ข้าวเกรียบญี่ปุ่น) หรือไทยากิ (ขนมเค้กรูปปลาสอดไส้) ได้อีกด้วย

<พิพิธภัณฑ์โมริ>
หนึ่งในพิพิธภัณฑ์สุดโปรดของฉันในโตเกียว พิพิธภัณฑ์โมริเป็นสถานที่ที่เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการมาเดินชมสัก 2-3 ชั่วโมง พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จัดแสดงนิทรรศการของทั้งศิลปินชาวญี่ปุ่นและชาวต่างชาติ

<โตเกียวซิตี้วิว หอสังเกตการณ์>
โตเกียวซิตี้วิว หอสังเกตการณ์เป็นหนึ่งในสถานที่ที่เหมาะที่สุดสำหรับการชมท้องฟ้าของกรุงโตเกียว ดาดฟ้าที่เปิดรับลมแห่งนี้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการถ่ายรูปสวยๆ ของกรุงโตเกียวไว้ทำโปสการ์ด เป็นอีกวิธีที่ทำให้ได้เห็นว่าโตเกียวนั้นกว้างใหญ่แค่ไหน

<อาหารเย็น:โซโกะ>
สำหรับมือค่ำในเย็นวันนั้น เราได้ไปรับประทานอาหารแบบคอร์สกันที่โซโกะ ซึ่งเป็นร้านอาหารมังสวิรัติแห่งหนึ่งในอาซาบุจูบัง แต่ละเมนูถูกจัดไว้ในจานเซรามิกแบบญี่ปุ่นนั้นสวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา หนึ่งในนั้นได้แก่ชามคินสึกิ ที่มีความประณีตงดงาม (ศิลปะการซ่อมแซมจานเซรามิกที่แตกด้วยแผ่นทองคำ จนทำให้จานออกมาสวยงามยิ่งกว่าตอนที่ยังไม่แตกเสียอีก)

<ที่พัก: โรงแรมเร็มฮิบิยะ>
โรงแรมเร็มเป็นโรงแรมตามมาตรฐานของญี่ปุ่นซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับสถานีฮิบิยะ เมื่อคุณมาท่องเที่ยวที่ญี่ปุ่นบ่อยๆ และเข้าพักที่โรงแรมลักษณะนี้ คุณมักจะได้รับการต้อนรับในรูปแบบที่คล้ายๆ กัน ได้แก่ มีชุดยูกาตะวางเตรียมไว้บนเตียง ชาเขียว และชาอุเมะ (พลัม) ในถ้วยชา ร้องเท้าแตะแบบทิ้งได้ และขวดน้ำยาปรับกลิ่นผ้าที่แขวนไว้ในตู้ ห้องพักมักจะสะอาด เรียบร้อย และเรียบง่าย

<เที่ยวบิน>
การเดินทางจากโรงแรมเร็มไปยังสนามบินฮาเนดะ เที่ยวบินภายในประเทศโดยรถไฟและรถไฟรางเดี่ยวนั้นใช้เวลาไม่นาน และด้วยความที่รถไฟวิ่งวนเป็นเข็มนาฬิกา คุณจึงสามารถเดินทางไปถึงสนามบินได้โดยไร้ความกังวล

เที่ยวบินเช้าของสายการบิน ANA จากโตเกียวไปยังอาคิตะนั้นเป็นเครื่องบินโบอิ้ง 747 ซึ่งถือว่าค่อนข้างหรูเลยทีเดียวที่ได้นั่งเครื่องบินไซส์จัมโบ้สำหรับเที่ยวบินภายในประเทศ เที่ยวบินนี้ค่อนข้างโล่ง ผู้โดยสารจึงมีพื้นที่ไว้พักผ่อนค่อนข้างมากในระหว่างเที่ยวบินที่ใช้เวลาเพียง 1 ชั่วโมง เที่ยวบินระหว่างอาคิตะกับโตเกียวไม่มีอาหารเสิร์ฟ ดังนั้นอย่าลืมซื้อโซระเบ็น (เบ็นโตะสำหรับทานบนเครื่องบิน) จากสนามบินก่อนขึ้นเครื่องล่ะ

<ซาโต้ โยสุเกะ>
เมื่อลงเครื่องที่สนามบินอาคิตะแล้ว เราก็รีบบึ่งไปเที่ยวชมโรงงานทำเส้นอุด้งซาโต้ โยสุเกะทันที พวกเราได้เข้าร่วมหลักสูตรวิธีการทำอุด้งแบบง่ายๆ และได้ลงมือทำจริงๆ ด้วย

<อาหารกลางวัน: ซาโต้ โยสุเกะ, อินานิวะ อุด้ง>
เราได้เพลิดเพลินไปกับรสชาติของเท็มปุระอินานิวะอุด้งที่ซาโต้ โยสุเกะสาขาใหญ่ อุด้งเส้นเล็กรสชาติอร่อยกับน้ำซุปรสซอสถั่วเหลืองโปะด้วยมิตสึบะสับละเอียดนั้นช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายได้ดีหลังจากที่ต้องอยู่ท่ามกลางหิมะอันสวยงามแต่เหน็บหนาวของเมืองอาคิตะ

<เดินเล่นรอบมาสึดะ พิพิธภัณฑ์มาสึดะมังกะ อุจิกุระแห่งมาสึดะ>
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จแล้ว พวกเราก็ได้ออกไปเดินเล่นรอบๆ ย่านมาสึดะท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายลงมา และแวะเข้าไปชมอุจิกุระซึ่งเป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ ฉันสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของประวัติศาสตร์ผ่านสถานปัตยกรรมเก่าแก่ของมาสึดะ ฉันรู้สึกหลงใหลในอาคารที่สร้างขึ้นในสมัยโชวะที่มีป้ายเก่าๆ ซีดๆ และดูมีความเรโทรเป็นพิเศษ

พิพิธภัณฑ์มาสึดะมังกะไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับซึมซับวัฒธรรมของการ์ตูนมังงะเท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่ที่ทำให้คุณรู้สึกราวกับได้ย้อนกลับไปสู่สวนสนุกในยุคเก่า เครื่องเบาะสีแดงสดใสและสีฟ้านั้นเหมาะอย่างยิ่งสำหรับใช้เป็นพื้นหลังของมังงะอาคิระ

<คามาคุระที่หมู่บ้านมินคะเอ็นคิโดะโกโรเบ>
สิ่งที่ฉันชอบที่สุดในการมาเที่ยวที่อาคิตะคือการได้ไปเยี่ยมชมหมู่บ้านมินคะเอ็นคิโดะโกโรเบ ซึ่งมีการจัดแสดงคามาคุระ
คามาคุระถูกจัดแสดงไว้ร่วมกับเศษผ้า เบาะ เครื่องครัว และเครื่องแขวนตกแต่งที่สอดเข้าไปในบ้านน้ำแข็งเพื่อที่นักท่องเที่ยวจะได้สามารถนั่งด้านในคามาคุระได้ เวลา 5 โมงเย็น จะมีการเปิดไฟคามาคุระเพื่อให้ถ่ายรูปกันด้วย
เรามุ่งหน้าไปยังอาคารเก่าแก่ที่สวยงามหลังหนึ่งในหมู่บ้านและทำร่างกายให้อบอุ่นโดยการนั่งบนเสื่อทาทามิที่มีระบบทำความร้อนอยู่ใต้พื้น

<อาหารเย็น: โรงแรมโฮเทลพลาซ่าแอนเน็กซ์โยโกเตะ>
เมื่อคุณได้เข้ามาอยู่ในอาคารหลังจากใช้เวลาทั้งวันท่ามกลางหิมะ คุณก็แทบจะไม่อยากออกไปรับอากาศเย็นๆ ภายนอกอีกเลย นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมการได้รับประทานอาหารญี่ปุ่นอร่อยๆ ภายในโรงแรมแบบสบายๆ จึงเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม

เรานั่งเสื่อทาทามิและได้รับประทานซาชิมิ ผักดอง เท็มปุระ และอาหารท้องถิ่นของอาคิตะอย่างคิริทันโบ (ข้าวที่ใส่นาเบะซึ่งได้รับการปรุงสุกบนไม้เสียบเหนือเตาอบ)

<เทศกาลโยโกเตะคามาคุระ>
เดินออกมาไม่ไกลจากโรงแรมที่พักเราก็ได้พบกับเทศกาลโยโกเตะคามาคุระ เทศกาลที่สนุกสนานนี้จะมีการจัดแสดงหุ่นที่ปั้นและแกะสลักจากหิมะ การจัดแสดงไฟ และคามาคุระที่จัดแสดงอยู่เรียงราย เช่นเดียวกับเทศกาลส่วนใหญ่ของญี่ปุ่น ที่เทศกาลนี้ก็มีตลาดตอนกลางคืนที่ขายขนมและเครื่องดื่มของญี่ปุ่นเช่นกัน เราทำร่างกายให้อบอุ่นด้วยการกระดกสาเกร้อนๆ และเดินชมเทศกาลยามค่ำคืน

<รถไฟ JR>
การเดินทางหนึ่งชั่วโมงจากโยโกเตะไปยังสถานีอาคิตะนั้นงดงามราวกับรูปภาพเนื่องจากวิวที่เห็นนั้นปกคลุมไปด้วยหิมะ

<ตลาดเมืองอาคิตะ>
ตลาดเมืองอาคิตะนั้นคราคร่ำไปด้วยผู้คนราวกับอยู่ในฮ่องกง เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการมาเลือกซื้อผัก เนื้อ ปลา เครื่องครัว และดอกไม้สด

<พิพิธภัณฑ์ศิลปะจังหวัดอาคิตะ>
พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จัดแสดงภาพวาดของฟูจิตะ สึกุฮารุ ผู้ที่ถ่ายทอดชีวิตในอาคิตะในสี่ฤดูออกมาเป็นรูปภาพ ผลงานขนาดมหึมานี้ไม่ได้รับความเสียหายในระหว่างช่วงสงคราม และเป็นผลงานสำคัญของคอลเลคชั่นที่พิพิธภัณฑ์จัดแสดง

<อาคารเนะบุรินางาชิคัง>
ถัดมา เราได้ไปเที่ยวชมการแสดงการถือโคมไฟคันโตะกันที่อาคารเนบุรินากาชิ นักแสดงที่ผ่านการฝึกฝนการถือโคมไฟมานั้นได้แสดงให้เห็นถึงศิลปะอันน่าทึ่งในการถือโคมไฟที่อยู่บนด้ามยาวให้สมดุล ไม่เฉพาะในมือเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในเข็มขัดหรือแม้กระทั่งบนหน้าผากอีกด้วย

<โรงงานอุตสาหกรรมและวัฒนธรรมของอาคิตะ มัตสึชิตะ>
อาคารแห่งนี้มีการจัดแสดงงานฝีมือแบบดั้งเดิม เช่น คานบนเพดานที่ทำมาจากไม้ท่อนเดียว ซึ่งเป็นงานฝีมือที่แทบจะไม่พบในสถาปัตยกรรมยุคปัจจุบันแล้ว หน้าต่างก็เป็นผลงานที่ทำขึ้นด้วยมือจากกระจกลายเรโทร

<โรงกลั่นสาเกทาคาชิมิสุ ทัวร์คุระ>
สถานที่แห่งนี้ให้ความรู้สึกเหมือนโรงงานมากกว่าโรงกลั่น โรงกลั่นทาคาชิมิสุแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นจากการที่โรงกลั่นสาเกหลายๆ แห่งรวมตัวกันเพื่อจัดตั้งโรงกลั่นแห่งเดียว
รสชาติของน้ำในท้องถิ่นเป็นส่วนสำคัญในการกลั่นสาเก เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่เราได้เริ่มต้นการทัวร์โรงงานจากการชิมน้ำที่มาจากในท้องถิ่น เราได้เห็นถังทรงสูงขนาด 5 เมตรที่บรรจุสาเกซึ่งกำลังอยู่ในขั้นตอนการกลั่น และได้ชิมสาเกที่น่าจะกลั่นใหม่ที่สุดที่เคยชิมมา โดยไกด์เป็นผู้ตักสาเกขึ้นมาจากถังโดยตรง รสชาติของสาเกนั้นสะอาดและบริสุทธิ์ และมีคุณค่าที่สุดเท่าที่ฉันเคยดื่มมาเลย

<สนามบินอาคิตะ>
สนามบินอาคิตะให้ความรู้สึกราวกับอยู่บ้านและมีความเป็นท้องถิ่น ที่นี่เป็นสนามบินที่คุณจะรู้สึกเหมือนได้ย้อนไปในอดีต เนื่องจากบรรยากาศที่มีเสน่ห์ เหมือนอยู่ในชนบท